نگاهی به «بازمانده»/ پاسخ به یک سوال چالش برانگیز

به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، محمد احسان مفیدی‌کیا: «بباز علیرضا، علیرضا باید ببازی» این جملات شاید به خودی خود آنقدر مهم نمی‌بود، اگر که به یکی از پرتنش‌ترین پرونده‌های ورزشی ایران متصل نمی‌شد، چرا یک مربی باید به ورزشکار خود بگوید در مسابقه‌ای که دست بالا را دارد ببازد؟ چرا یک ورزشکار وسط مسابقات باید از تیم خود فرار کند و به رئیس فدراسیون جهانی پناه ببرد؟ چرا ورزشکاران ایرانی باید به تیم‌های ملی دیگر کشورها بروند تا مسابقه دهند؟ این همه تفاوت و تبعیض بین ورزشکاران از چه روست؟


برای پاسخ به همین سوالات است که علیرضا کرمی پرونده‌  بسیار حساس سیاسی ورزشی، را سوژه آخرین مستند خود قرار داده است. کرمی سراغ کسانی رفته که متأثر از امتناع از مسابقه با ورزشکاران رژیم صهیونیستی در دوران ورزشی خود دچار چالش جدی شده‌اند و البته پیداست که خود نسبت به این مسئله جهت هم دارد و در پی اعلام موضع است.


برای این موضوع داغ، سوژه‌ اصلی، قهرمان جودوی کشور، محمد محمدی بریمانلو است، او که به خاطر تعلیق طولانی مدت فدراسیون جودوی ایران به ارمنستان مهاجرت کرده از حال و روز خود و مولایی و کریمی و دیگرانی می‌گوید که در حسرت مدال‌های رنگارنگ مانده‌اند و حمایت مسئولان را نیز نمی‌بینند.


به غیر از محمدی، ساعی، بنی تمیم، جمشیدی، رودکی و دیگرانی که هر کدام به نحوی موثر یا متاثر در این جریانات بوده‌اند، موارد را از زاویه‌ دید خود بازگو می‌کنند و در نهایت مخاطب می‌تواند از برآیند جملات به نتایجی که باید برسد. 


در نهایت هر آنچه در زمینه‌ این موضوع رخ داده برآمده از تصمیم‌هایی است که از جانب مسئولان سیاسی، ورزشی یا ورزشکاران گرفته شده و هر کدام سهمی در آنچه پیش آمده دارند. برای نشان دادن همین اهمیت است که مستندساز فیلم خود را به هفت فصل تقسیم کرده و و هر سرفصل را یک تصمیم سرنوشت‌ساز از این ماجرا قرار داده است؛ هفت تصمیم درباره‌ ورزش قهرمانی ایران.